Obecnie szkolę się w Polskim Instytucie Psychodramy (2,5 letni kurs asystenta trenera psychodramy). Od 2013 roku pracuję w zawodzie, obecnie – w Poradni Zdrowia Psychicznego Ustrzyki Dolne, Ośrodku Środowiskowej Opieki Psychologicznej i Psychoterapeutycznej Ustrzyki Dolne oraz Specjalistycznego Ośrodka Wsparcia Ofiar Przemocy w Rodzinie SOS w Lesku.

Moimi klientami są osoby w kryzysach psychicznych, z trudnościami w adaptacji, często po traumatycznych doświadczeniach. Pracuję z młodzieżą i dorosłymi. W pracy psychologicznej łączę różne modalności i nurty, w zależności od potrzeb. Szczególnie blisko mi do nurtów doświadczeniowych.

Fotografia jest ważną częścią mnie.

Od około 20 lat. Najpierw fotografowałam dla siebie, analogowo. Zdjęcia wywoływałam w domowej łazience przerobionej na ciemnię. W 2017r. wyjechałam na EVS do Gruzji, do redakcji Go Group Media. Tam „przypadkiem” zostałam redakcyjną fotografką. To doświadczenie pociągnęło za sobą kolejne.

• Moje fotografie były publikowane m.in. w „Wysokich Obcasach”, „Twoim Stylu”, „National Geographic”, kilkukrotne wyróżnione w międzynarodowym konkursie „Your shot” National Geographic.
• W 2019 roku zakwalifikowałam się do projektu „Media Migration Minorities” organizacji Minority Rights Group. Tu uwrażliwiłam się na etykę w dziennikarstwie i inkluzywny sposób narracji. W ramach projektu jeździłam do Bośni i Hercegowiny oraz Grecji by fotografować ludzi na bałkańskim szlaku uchodźczym.
• Dzięki wyróżnieniu w konkursie „Portret” uczyłam się fotografii w szkole Fotografika. „Your shot” National Geographic.
• W 2020 dostałam się na warsztaty fotograficzne „Mój Fyrtel” organizowane przez PixHouse i pod okiem Mariusza Foreckiego stworzyłam swój pierwszy długoterminowy projekt fotograficzny „Pomiędzy”.

Fotografuję okiem i sercem. Gdy przykładam wizjer do oka świat wokół cichnie. Całą sobą łapię momenty, światło, kolory. W kadrze szukam piękna, malarskości. Inspirują mnie tacy fotografowie jak: Sebastiao Salgado, Vivian Maier, Justyna Mielnikiewicz, Alessandra Sanguinetti, Krzysztof Miller.

Równolegle z fotografią przyszło do mojego życia pisanie.

Na początku traktowałam je z przymrużeniem oka - jako narzędzie do uzupełnienia historii fotograficznej. Z biegiem czasu odkryłam przyjemność z nadawania formy, budowania narracji, zaciekawiania czytelnika. Reportaż (to moja ulubiona jak dotąd forma) uczy mnie uważności, szczegółowości, syntezy i analizy. Nie piszę często, ale moje teksty można znaleźć m.in. w noizz.pl/onet.pl, miesięcznik Znak, Nowa Europa Wschodnia, non-fiction/nieregularnik reporterski, Kraina Bugu.